หนังน่ารักมาก เรามองว่ามันคือการคารวะ Sixteen Candles (1984) ในทางที่ดีกว่ากันเยอะมากด้วย พล็อตหนังมันจะคล้าย ๆ กันตรงที่พูดถึงเด็กวัยรุ่นหญิงที่ไร้ตัวตนในสายตาหนุ่ม ๆ แต่ดันเกิดเหตุข้อความส่วนตัวหลุดไปถึงคนที่ตัวเองแอบปลื้ม
‘ลาร่า จีน’ (Lana Condor) เป็นเด็กวัยรุ่นสาวที่กลัวการผูกมัดกับใครสักคน เธอจึงเลือกเขียนจดหมายรักถึงคนที่แอบชอบเก็บไว้เป็นส่วนตัว แต่แล้วน้องสาวตัวแสบดันหวังดีอยากเห็นพี่สาวมีแฟนสักทีจึงส่งจดหมายทั้ง 5 ฉบับไปให้หนุ่ม ๆ คนหนึ่งคือ ‘จอช’ (Israel Broussard) หนุ่มข้างบ้านอดีตเพื่อนสนิทและแฟนเก่าของพี่สาวเธอเอง อีกคนคือ ‘ปีเตอร์’ (Noah Centineo) แฟนหนุ่มของอดีตเพื่อนสนิทเธอเอง ซึ่งเขาได้มาทำข้อตกลงแกล้งเป็นแฟนปลอม ๆ เพื่อประโยชน์ของทั้งสองคน ลาร่าจะได้ทำให้จอชที่ได้รับจดหมายเข้าใจว่าเธอมีคนรักอยู่แล้ว ส่วนปีเตอร์ก็หวังว่าจะทำให้แฟนเก่าเกิดอาการหึงหวง
ตอนแรกแหม่ง ๆ กับเส้นเรื่องนิดหน่อย แต่พอดูไปก็เข้าใจได้ว่าทำไมต้องเป็นพล็อตแบบนี้ เพราะหนังกำลังพูดถึงคนที่กลัวการผูกมัด/เริ่มต้นความสัมพันธ์กับใครสักคน ด้วยความกลัวจะต้องเสียใจที่มีคนเดินออกจากชีวิตไปมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งความกลัวดังกล่าวทำให้เธอเลือกจะไม่ปล่อยให้ใครสักคนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ดังนั้นพล็อตหนังที่ให้พระเอก-นางเอกเริ่มต้นจากการเป็นแฟนปลอม ๆ จึงยอมรับได้ที่จะผูกเนื้อเรื่องให้เห็นว่าความใกล้ชิดทำให้คนเปิดใจและก้าวพ้นความกลัวที่ตัวเองสร้างขึ้นมา
ถ้านางเอกไม่ได้ลองมาเป็นแฟนปลอม ๆ ก็คงจะอยู่กับจินตนาการถึงความกลัวไปตลอด แต่พอได้ลองพาใครสักคนเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตจึงสังเกตได้ว่าตัวเองก็มีความสุขและมีชีวิตชีวากว่าเดิม เราควรจะมองว่ามีพบย่อมมีจากเป็นเรื่องปกติ การรักใครสักคนไม่ได้แปลว่าจะต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตอยู่แล้ว อาจสมหวังแล้วก็ผิดหวังต้องแยกทางกันเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าไม่เปิดโอกาสให้ตัวเองได้เริ่มต้นนับหนึ่งกับใครแล้วแบบนี้จะรู้ใจตัวเองได้อย่างไร เราเลยชอบการปฏิบัติของคู่นี้ที่แม้จะแสร้งเป็นแฟนกันปลอม ๆ แต่ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้นมันคือความจริงทั้งหมด การได้เปิดใจคุยกัน, การได้พาอีกฝ่ายเข้ามาทำความรู้จักกับครอบครัว, และการปรับความเข้าใจกันเมื่อเกิดเรื่องผิดใจกันขึ้นมา