ดูเหมือนตัวผกก.“อานีช ชาแกนตี” แกยังติดใจในเรื่องการทำหนังแนว Msytery ระทึกขวัญที่เกี่ยวกับครอบครัว หลังจากครั้งที่แล้วทำหนังที่พูดถึงพ่อลูกสาวหาย จนต้องสืบจากคอม อย่าง “Searching”
คราวนี้พี่แกก็เลยกลับมาเล่าเรื่องราวใหม่ โดยพูดถึงแม่บ้าง
โดย Run ว่าด้วยเรื่องของ..
“โคลอี้”(Kiera Allen) เด็กสาวพิการที่ต้องใช้ชีวิตบนวีลแชร์ แต่วันหนึ่งเธอกลับค้นพบความจริงอันน่าขนลุกบางอย่างของ “ไดแอน”(Sarah Paulson) แม่ที่เลี้ยงดูเธอมาตลอด 17 ปี ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากอันตราย เธอต้อง “หนี” หนีด้วยวีลแชร์เท่านั้น
ความเห็นหลังดู
ที่มาของคำว่า..หายใจไม่ทั่วท้อง พ้น10 นาทีแรกไป ไม่มีจังหวะให้พักเลย อึดอัด หนังใส่เรารัวๆด้วยเบาะแส ที่ตัวละครเจอ
จริงๆตัวหนังไม่มีไรซับซ้อนเลย พล็อตอาจไม่ได้แหวกเท่า Searching คือเล่าแบบเส้นตรงไหลลื่น เรียบง่ายมาก ไม่ได้ดูยาก เดินเรื่องให้คนดูตามติดตัวละครไปเรื่อยๆ ลุ้นว่าจะพาไปเจอกับอะไร แล้วจบยังไง คือสูตรสำเร็จ
ซึ่งตัวหนัง องค์แรกเก่ง ตรงที่วางเควสต์ให้ตัวละครแก้ไว้โคตรดี สไตล์การเล่าเรื่องยังคงคล้ายๆ กับ Searching คือ..ตัวละครหลักเกิดการตั้งคำถามกับแม่ แล้วสืบหาเบาะแสไปเรื่อยๆ พอยิ่งก็ยิ่งพบความจริงน่าตกใจ
แต่รอบนี้ระหว่างที่ตัวละครหลักกำลังหาเบาะแส มันสนุกกว่า Searching ตรงที่มีจังหวะลุ้น คือ..คนดูต้องมานั่งระแวงพร้อมตัวละครอยู่ตลอด มันเป็นโมเม้นแอบแม่นู่นนี่ทำ
แล้วอุปสรรคสำคัญคือตัวละครเดินไม่ได้ จะหนี ก็ไม่คล่องตัว มันเลยทำให้ลุ้นจนหายใจไม่ทั่วท้อง ผสมกับดนตรีคอยบิ้ว มีความเป็น Beat ของ Thirller อยู่ตลอดเวลา ซึ่งผมชอบตรงนี้มาก
แต่พอมาถึงองค์สุดท้าย เมื่อเรื่องดำเนินมาตรงจุดเฉลย ความรู้สึกว่า ค่อนข้างดรอป